شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

سوى دژ فرستاد شيروى را جهان ديده مرد جهانجوى را

بفرمود كان خواسته برگراى نگه كن همه هر چه يابى بجاى‏

بپيلان گردونكش آن خواسته بدرگاه شاه آور آراسته‏

بفرمود تا كوس رويين و ناى زدند و فرو هشت پرده سراى‏

سپه را ز دريا بهامون كشيد ز هامون سوى آفريدون كشيد

چو آمد بنزديك تميشه باز نيارا بديدار او بد نياز

بر آمد ز در ناله كرّ ناى سراسر بجنبيد لشكر ز جاى‏

همه پشت پيلان ز پيروزه تخت بياراست سالار پيروز بخت‏

دیوان حافظ - یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

چه با مهد زرّين بديباى چين بگوهر بياراسته همچنين‏

چه با گونه گونه درفشان درفش جهانى شده سرخ و زرد و بنفش‏

ز درياى گيلان چو ابر سياه دُمادُم بسارى رسيد آن سپاه‏

چو آمد بنزديك شاه آن سپاه فريدون پذيره بيامد براه‏

همه گيل مردان چو شير يله ابا طوق زرين و مشكين كله‏

پس پشت شاه اندر ايرانيان دليران و هر يك چو شير ژيان‏

بپيش سپاه اندرون پيل و شير پس ژنده پيلان يلان دلير

درفش درفشان چو آمد پديد سپاه منوچهر صف بر كشيد

شاهنامه فردوسی - جنگ كاوس با شاه مازندران

پياده شد از باره سالار نو درخت نو آيين پر از بار نو

زمين را ببوسيد و كرد آفرين بران تاج و تخت و كلاه و نگين‏

فريدونش فرمود تا بر نشست ببوسيد و بسترد رويش بدست‏

پس آنگه سوى آسمان كرد روى كه اى دادگر داور راستگوى‏

تو گفتى كه من دادگر داورم بسختى ستم ديده را ياورم‏

همم داد دادى و هم داورى همم تاج دادى هم انگشترى‏

بفرمود پس تا منوچهر شاه نشست از بر تخت زر با كلاه‏

سپهدار شيروى با خواسته بدرگاه شاه آمد آراسته‏

دیوان حافظ - کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

بفرمود پس تا منوچهر شاه ببخشيد يك سر همه با سپاه‏

‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, شاهنامه, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گه چون نسیم با گل راز نهفته گفتن
گه سر عشقبازی از بلبلان شنیدن
«حافظ»

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن زال نزديك سام نمودن چگونگى كار

شاهنامه فردوسی – بازگشتن زال به زابلستان

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – شكيبايى ايرج و برترى عقلش

شاهنامه فردوسی – راى زدن رودابه با كنيزكان

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

ارز

( اَ ) [ په. ] (اِ.)
۱- بها، قیمت، ارزش.
۲- پول خارجی، پول بیگانه. ؛ ~ تهاتری ارزی که در قراردادهای پایاپا مبنای محاسبه قرار می‌گیرد. ؛ ~ یوزانس ارزی که پس از دریافت کالا حواله می‌شود. ؛ ~ دولتی ارزی که دولت از طریق بانک‌های مجاز و به نرخ دولتی می‌فروشد. ؛ ~ دانشجویی ارزی که دولت به دانشجویان خارج از کشور برای ادامه تحصیل می‌دهد. ؛ ~ شناور ارزی که بهای آن ثابت نیست و براساس عرضه و تقاضا تعیین می‌شود. ؛ ~ رقابتی ارزی که از سوی دولت در رقابت با بازار آزاد عرضه می‌شود. ؛ ~ صادراتی ارزی که از طریق فروش کالای صادراتی تأمین می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.