فرستادن سر سلم را به نزد فريدون
سوى دژ فرستاد شيروى را جهان ديده مرد جهانجوى را
بفرمود كان خواسته برگراى نگه كن همه هر چه يابى بجاى
بپيلان گردونكش آن خواسته بدرگاه شاه آور آراسته
بفرمود تا كوس رويين و ناى زدند و فرو هشت پرده سراى
سپه را ز دريا بهامون كشيد ز هامون سوى آفريدون كشيد
چو آمد بنزديك تميشه باز نيارا بديدار او بد نياز
بر آمد ز در ناله كرّ ناى سراسر بجنبيد لشكر ز جاى
همه پشت پيلان ز پيروزه تخت بياراست سالار پيروز بخت
چه با مهد زرّين بديباى چين بگوهر بياراسته همچنين
چه با گونه گونه درفشان درفش جهانى شده سرخ و زرد و بنفش
ز درياى گيلان چو ابر سياه دُمادُم بسارى رسيد آن سپاه
چو آمد بنزديك شاه آن سپاه فريدون پذيره بيامد براه
همه گيل مردان چو شير يله ابا طوق زرين و مشكين كله
پس پشت شاه اندر ايرانيان دليران و هر يك چو شير ژيان
بپيش سپاه اندرون پيل و شير پس ژنده پيلان يلان دلير
درفش درفشان چو آمد پديد سپاه منوچهر صف بر كشيد
پياده شد از باره سالار نو درخت نو آيين پر از بار نو
زمين را ببوسيد و كرد آفرين بران تاج و تخت و كلاه و نگين
فريدونش فرمود تا بر نشست ببوسيد و بسترد رويش بدست
پس آنگه سوى آسمان كرد روى كه اى دادگر داور راستگوى
تو گفتى كه من دادگر داورم بسختى ستم ديده را ياورم
همم داد دادى و هم داورى همم تاج دادى هم انگشترى
بفرمود پس تا منوچهر شاه نشست از بر تخت زر با كلاه
سپهدار شيروى با خواسته بدرگاه شاه آمد آراسته
بفرمود پس تا منوچهر شاه ببخشيد يك سر همه با سپاه
