شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

      

سوى خانه رفتند هر سه چو باد            شب آمد بخفتند پيروز و شاد

         چو خورشيد زد عكس بر آسمان            پراگند بر لاژورد ارغوان‏

         برفتند و هر سه بياراستند            ابا خويشتن موبدان خواستند

         كشيدند بالشكرى چون سپهر            همه نامداران خورشيد چهر

         چو از آمدنشان شد آگاه سرو            بياراست لشكر چو پرّ تذرو

         فرستادشان لشكرى گشن پيش            چه بيگانه فرزانگان و چه خويش‏

         شدند اين سه پر مايه اندر يمن            برون آمدند از يمن مرد و زن‏

         همى گوهر و زعفران ريختند            همى مشك با مى بر آميختند

         همه يال اسپان پر از مشك و مى            پراگنده دينار در زير پى‏

         نشستن گهى ساخت شاه يمن            همه نامداران شدند انجمن‏

         در گنجهاى كهن كرد باز            گشاد آنچه يك چند گه بود راز

         سه خورشيد رخ را چو باغ بهشت            كه موبد چو ايشان صنوبر نكشت‏

         ابا تاج و با گنج ناديده رنج            مگر زلفشان ديده رنج شكنج‏

         بياورد هر سه بديشان سپرد            كه سه ماه نو بود و سه شاه گرد

         ز كينه بدل گفت شاه يمن            كه از آفريدون بد آمد بمن‏

         بد از من كه هرگز مبادم ميان            كه ماده شد از تخم نرّه كيان‏

         به اختر كس آن دان كه دخترش نيست            چو دختر بود روشن اخترش نيست‏

         به پيش همه موبدان سرو گفت            كه زيبا بود ماه را شاه جفت‏

         بدانيد كين سه جهان بين خويش            سپردم بديشان بر آيين خويش‏

         بدان تا چو ديده بدارندشان            چو جان پيش دل بر نگارندشان‏

         خروشيد و بار غريبان ببست            ابر پشت شرزه هيونان مست‏

         ز گوهر يمن گشت افروخته            عمارى يك اندر دگر دوخته‏

         چو فرزند را باشد آيين و فرّ             گرامى بدل بر چه ماده چه نر

         بسوى فريدون نهادند روى            جوانان بينا دل راه جوى‏

   ‏

                       

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فرهنگ معین

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

اردک

(اُ دَ) [ تر. ] (اِ.) مرغابی، یکی از طیور که در آب شنا می‌کند و در هوا نیز پرواز می‌کند. منقار پهن، پاهای پرده دار و پرهای رنگین دارد.

اردک ماهی

(~.) (اِمر.) جزو ماهیان استخوانی دریازی است. پوست بدنش پوشیده از فلس است و حلال گوشت می‌باشد.

اردیبهشت

(اُ یا اَ بِ هِ) (اِ.)
۱- نام یکی از امشاسپندان.
۲- دومین ماه از سال خورشیدی.
۳- سومین روز از هر ماه شمسی ایرانی.

اردیبهشت گان

(~.) (اِمر.) جشنی است که ایرانیان باستان در روز سوم ماه اردیبهشت برپا می‌کردند.

ارذال

(اَ ذَ یا ذِ) [ ع. ] (اِ.) جِ رذل ؛ فرومایگان، ناکسان.

ارذل

(اَ ذَ) [ ع. ] (ص تف.) رذیل تر، خوارتر، پست تر.

ارز

( اَ ) [ په. ] (اِ.)
۱- بها، قیمت، ارزش.
۲- پول خارجی، پول بیگانه. ؛ ~ تهاتری ارزی که در قراردادهای پایاپا مبنای محاسبه قرار می‌گیرد. ؛ ~ یوزانس ارزی که پس از دریافت ...

ارزاق

(اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ رزق ؛ روزی‌ها، خواروبار.

ارزان

( اَ )(ص.)
۱- کم بها.
۲- سزاوار، شایسته.
۳- پست، بی مایه.

ارزانی

(~.)۱ - (ص نسب.) ارزنده.
۲- درخور، لایق.
۳- پیشکش.
۴- (حامص.) کم بهایی، کم - قیمتی.

ارزانی داشتن

(~. تَ) (مص م.) بخشیدن، تقدیم کردن.

ارزش

(اَ زِ) (حامص.)
۱- بها، ارز، قیمت.
۲- قدر، شایستگی.

ارزن

(اَ زَ) [ په. ] (اِ.) گیاهی از تیره گندمیان دارای ساقه‌های کوتاه و دانه‌های ریز، دانه‌های آن را بیشتر به طیور می‌دهند. غالباً بعد از برداشت حاصل جو و گندم کاشته می‌شود.

ارزنده

(اَ زَ دِ) (ص فا.)
۱- باارزش.
۲- شایسته، سزاوار.

ارزیاب

( اَ ) (ص فا.) ارز یابنده، کسی که ارزش هر چیزی را معین کند.

ارزیابی

(~.) (حامص.)بهای چیزی را معین کردن.

ارزیافت

(اَ) (اِمف. اِمر.) ارزیافته، نتیجه‌ای که از ارزیابی به دست آمده مانند ارزش خانه و ملک.

ارزیدن

(اَ دَ) (مص ل.)
۱- قیمت داشتن.
۲- شایستن، لیاقت داشتن.

ارزیز

( اَ ) (اِ.) فلزی است نرم و نقره‌ای رنگ و قابل تورق، از آن برای سفید کردن ظروف مسی استفاده می‌کنند.

ارس

(اُ رُ) نک اروس.


دیدگاهتان را بنویسید