شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

برون میار سر از زیر بال خود صائب
که تنگنای فلک جای پرفشانی نیست
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن زال سوى افراسياب

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

اجاره نامچه

(~. چِ) [ ع - فا. ] (اِمصغ.) سندی که برای انجام اجاره تنظیم و منعقد می‌شود، اجاره نامه.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.