شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

وقتی که پرسشی کنی اصحاب درد را
چون من شکسته دل ترم اول مرا بپرس
«سلمان ساوجی»

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

شاهنامه فردوسی – جنگ كاوس با شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – پادشاهى زوطهماسپ

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آیفت

(یَ) (اِ.) حاجت، نیاز.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.