شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

شاهنشین چشم من تکیه گه خیال توست
جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو
«حافظ»

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آهوپا

(ی) (ص مر.) بنا یا خانه شش پهلو، خانه شش ضلعی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.