شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - رزم رستم با تورانيان‏‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ويران سرايي بود منزل‌گاه عشقت
دوري ازين ويرانه کردي، خوب کردي
«پژمان بختياري»

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

شاهنامه فردوسی – آمدن تهمينه دختر شاه سمنگان به نزد رستم‏‏‏

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن اين نامه

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – پيغام سلم و تور به نزديك فريدون

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آموختن

(تَ) [ په. ] (مص ل.) یاد دادن و یاد گرفتن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.