شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

تا سحر چشم یار چه بازی کند که باز
بنیاد بر کرشمه جادو نهاده‌ایم
«حافظ»

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – خوان ششم جنگ رستم و ارژنگ ديو

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آغازی

۱ - (ص نسب.)ابتدایی، بدوی.
۲- (اِ.) جانور و گیاه تک یاخته.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.