شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - رفتن كاوس به مازندران

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

الصبر مر و العمر فان
یا لیت شعری حتام القاه
«حافظ»

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن كاوس نزديك شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن اين نامه

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن پشنگ از مرگ منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آغاریدن

(دَ)۱ - (مص م.)خیساندن، نم دادن.
۲- آمیختن.
۳- سرشتن.
۴- (مص ل.) نم کشیدن، خیسیدن.
۵- تراویدن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.