شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - رزم كاوس با شاه هاماوران

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ورای طاعت دیوانگان ز ما مطلب
که شیخ مذهب ما عاقلی گنه دانست
«حافظ»

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن مهراب بر سيندخت

شاهنامه فردوسی – خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – پيغام فرستادن كاوس به نزديك قيصر روم و افراسياب‏

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آشکار

(شْ یا ش ِ)
۱- (ص.) ظاهر، هویدا.
۲- (ق.) علناً.
۳- (اِ.) صورت. مق معنی.
۴- حواس ظاهر.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.