شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چه ره بود این که زد در پرده مطرب
که می‌رقصند با هم مست و هشیار
«حافظ»

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

شاهنامه فردوسی – شكيبايى ايرج و برترى عقلش

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آشفته دل

(~. دِ) (ص مر.) پریشان خاطر، آشفته حال.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.