شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - گرفتن شاه هاماوران كاوس را

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی‌حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت
«حافظ»

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – گفتارى در بخت زال در نزد ستاره ‏شناسان

شاهنامه فردوسی – آمدن تهمينه دختر شاه سمنگان به نزد رستم‏‏‏

شاهنامه فردوسی – بخش كردن فريدون جهان را بر پسران

شاهنامه فردوسی – جنگ كاوس با شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آسیمه

(م ِ) (ص.)
۱- آشفته، پریشان.
۲- مضطرب، سرگشته.
۳- ژولیده.
۴- شتابزده.
۵- هراسیده.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.