شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - پاسخ نامه سام از منوچهر

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

نظر پاک تواند رخ جانان دیدن
که در آیینه نظر جز به صفا نتوان کرد
«حافظ»

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – دلخوشى دادن سام سيندخت را

شاهنامه فردوسی – گفتارى در بخت زال در نزد ستاره ‏شناسان

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آسفالت

[ فر. ] (اِ.) مخلوطی از قیر و شن و ماسه که به رنگ قهوه‌ای یا سیاه است که در پوشش کف خیابان‌ها، جاده‌ها و پشت بام به کار می‌رود.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.