شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - هنر نمودن زال در پيش منوچهر

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

مردم چشمم فرومانده‌ست در دریای اشک
مور را پای رهایی از دل گرداب نیست
«رهی معیری»

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آسانسور

(سُ) [ فر. ] (اِ.) اتاقک متحرکی که به وسیله آن از طبقه‌ای به طبقات بالا روند و یا از طبقه بالا به پایین فرود آیند؛ بالابر، آسان بر (فره).

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.