شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است
آفرین بر نفس دلکش و لطف سخنش
«حافظ»

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

شاهنامه فردوسی – فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

شاهنامه فردوسی – اندر زادن فريدون

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن پشنگ از مرگ منوچهر

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آسان گذار

(گُ) (ص فا.) سهل انگار، بی خیال.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.