شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چشم اگر پوشیده باشد، دل نمی گردد سیاه
بیشتر، تاریکی این خانه از دام است و بس
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن زال نزديك سام نمودن چگونگى كار

شاهنامه فردوسی – خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آزور

(وَ) [ په. ] (ص مر.) حریص، طماع.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.