شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

شکوه از پیری کنی زاهد بیا همراه من
تا به میخانه برم پیر و جوان آرم تو را
«هاتف اصفهانی»

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

شاهنامه فردوسی – راى زدن زال با موبدان در كار رودابه

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

شاهنامه فردوسی – آفرینش کیهان

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آزار

[ په. ] (اِ.)
۱- رنج، عذاب.
۲- بیماری، مرض.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.