شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ز وصف حسن تو حافظ چگونه نطق زند
که همچو صنع خدایی ورای ادراکی
«حافظ»

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – خوان هفتم كشتن رستم ديو سپيد را

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن پسران نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به رسولى نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – گرفتن رستم رخش را

شاهنامه فردوسی – پيروزى فريدون بر ضحاك و دست يافتن بر گنجهاى آن

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آریا

(اِ.) قسمت اصلی ملودیک اپرا.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.