شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

تا در این دوری ز داروی و ز درمان چاره چیست
صبر کن چندان که این دوران دونان بگذرد
«انوری»

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – اندر زادن فريدون

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – آمدن تهمينه دختر شاه سمنگان به نزد رستم‏‏‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آذوقه

(قِ) (اِ.) نک آزوقه.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.