شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - پيغام فرستادن كاوس به نزديك قيصر روم و افراسياب‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

می‌وزد از چمن نسیم بهشت
هان بنوشید دم به دم می ناب
«حافظ»

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

شاهنامه فردوسی – آمدن كى ‏قباد به استخر پارس

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – كشته شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

ات

( اَ) (ضم متصل.) ضمیر متصل دوم شخص مفرد، مفعولی و اضافی در آخر کلمه: گفتمت (تو را گفتم)، کتابت: کتاب تو.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.