شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

جانا به حاجتی که تو را هست با خدا
کآخر دمی بپرس که ما را چه حاجت است
«حافظ»

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

شاهنامه فردوسی – پيروز نامه منوچهر نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آذربو

(~.) (اِمر.) = آذربویه: گیاهی است جزو تیره اسفناج و خودرو است و برگ‌های ریز به هم فشرده دارد. ریشه آن را گلیم شوی یا چوبک اشنان گویند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.