شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق
برو ای خواجه عاقل هنری بهتر از این
«حافظ»

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن كاوس نزديك شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – خواليگرى كردن ابليس

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آجودان

[ فر. ] (اِ.)
۱- افسری که در خدمت افسر عالی رتبه باشد.
۲- (عا.) آژان، مأمور پلیس.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.