شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دیوانه‌ای به تازگی از بند جسته است
این مژده را به حلقهٔ طفلان که می‌برد؟
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – پادشاهى گرشاسپ

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – پادشاهى زوطهماسپ

شاهنامه فردوسی – داستان ابو منصور بن محمد

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آتورپات

[ په. ] (اِ.) نگاهبان آتش.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.