شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

شیوه حور و پری گر چه لطیف است ولی
خوبی آن است و لطافت که فلانی دارد
«حافظ»

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

شاهنامه فردوسی – راى زدن رودابه با كنيزكان

شاهنامه فردوسی – گمراه كردن اهريمن كاوس را و به آسمان رفتن كاوس

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبکامه

(مِ) (اِمر.)
۱- خورشی مخلوط از شیر و ماست.
۲- آش.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.