شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

می‌خواستم که میرمش اندر قدم چو شمع
او خود گذر به ما چو نسیم سحر نکرد
«حافظ»

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – تاختن سهراب بر سپاه كاوس

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – رفتن كنيزكان رودابه به ديدن زال زر

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

شاهنامه فردوسی – هفت خوان رستم

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یوم الحساب

(~ُ. لú ح) [ ع. ] (اِمر.) روز قیامت، روز شمار.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.