شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - آمدن كى ‏قباد به استخر پارس

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دلی كز معرفت نور و صفا دید
به هر چیزی كه دید اول خدا دید
«شیخ محمود شبستری»

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

شاهنامه فردوسی – آغاز داستان سهراب‏

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

شاهنامه فردوسی – كشته شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – شكيبايى ايرج و برترى عقلش

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یورت

[ تر - مغ. ] (اِ.)
۱- چراگاه ایلات و عشایر.
۲- محل خیمه و خرگاه.
۳- مسکن، منزل.
۴- یورد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.