شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

روزه هر چند که مهمان عزیز است ای دل
صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی
«حافظ»

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

شاهنامه فردوسی – فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – گريختن افراسياب از رزمگاه‏‏‏

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

شاهنامه فردوسی – تاختن سهراب بر سپاه كاوس

شاهنامه فردوسی – آفرینش کیهان

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یلی زن

(یَ. زَ) (ص فا.) خواننده.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.