شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

سواد نامه موی سیاه چون طی شد
بیاض کم نشود گر صد انتخاب رود
«حافظ»

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

شاهنامه فردوسی – خواليگرى كردن ابليس

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

شاهنامه فردوسی – هفت خوان رستم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یلدا

(یَ) (اِ.) این واژه سُریانی و به معنای تولد و زایش است. یعنی تولد مهر (متیرا) در شب اول زمستان که بلندترین شب سال است و ایرانیان به یُمن تولد مهر در این شب جشنی برپا می‌کنند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.