شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم
«حافظ»

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن كاوس با رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به رسولى نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن پشنگ از مرگ منوچهر

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به نزديك پدر خود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یک نواخت

(~. نَ) (ق مر.)
۱- یک سان.
۲- یک آوا.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.