شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - پيغام فرستادن كاوس به نزديك قيصر روم و افراسياب‏

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

هر کجا رفتیم داغی بر دل ما تازه شد
سوخت آخر جنس ما از گرمی بازارها
«بیدل دهلوی»

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

شاهنامه فردوسی – آگه شدن منوچهر از كار سام و زال زر

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون جندل را به يمن

شاهنامه فردوسی – پرسيدن همسر مهراب از دستان ويژگيهاى او را

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبست

(~.) (اِ.) بخش درونی پوست مُرکبات.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.