شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - به آب روشن می عارفی طهارت کرد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ
وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم
«حافظ»

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

شاهنامه فردوسی – پيروز نامه منوچهر نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – نامه گژدهم به نزديك كاوس‏

شاهنامه فردوسی – به زن خواستن كاوس سودابه دختر شاه هاماوران را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یک پهلو

(~. پَ)
۱- (ص.) (عا.) لجوج، یک دنده.
۲- (اِ.) به یک طرف دراز کشیدن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.