شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - رزم سهراب با گردآفريد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

نه وصل بماند و نه واصل
آن جا که خیال حیرت آمد
«حافظ»

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یقه سفید

(~. س) [ تر - فا ] (ص مر.)
۱- (عا.) کارمند دفتری یا دارای شغلی که مستلزم آلودگی دست و لباس نیست.
۲- (عا.) کسی که دستش به دهانش می‌رسد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.