شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

میان مهربانان کی توان گفت
که یار ما چنین گفت و چنان کرد
«حافظ»

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با پدرش

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – پيروزى فريدون بر ضحاك و دست يافتن بر گنجهاى آن

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یغما

(یَ) [ تر. ] (اِ.)
۱- تاراج، غارت، چپاول.
۲- نام شهری در ترکستان که زیبارویان آن معروف بودند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.