شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - پادشاهى نوذر

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

در میخانه‌ام بگشا که هیچ از خانقه نگشود
گرت باور بود ور نه سخن این بود و ما گفتیم
«حافظ»

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – خوان ششم جنگ رستم و ارژنگ ديو

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – آغاز داستان سهراب‏

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یعقوب

(یَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- کبک نر. ج. یعاقیب.
۲- پسر اسحق و پدر حضرت یوسف.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.