شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - كشته شدن تور بر دست منوچهر

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چون زلف تو ام جانا در عین پریشانی
چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی
«رهی معیری»

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – پيروز نامه منوچهر نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با پدرش

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یعقوب

(یَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- کبک نر. ج. یعاقیب.
۲- پسر اسحق و پدر حضرت یوسف.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.