شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - می‌دمد صبح و کله بست سحاب

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دل من از نگه گرم او نپرهیزد
ز برق سر نکشد حاصلی که من دارم
«رهی معیری»

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

شاهنامه فردوسی – آمدن تهمينه دختر شاه سمنگان به نزد رستم‏‏‏

شاهنامه فردوسی – هنر نمودن زال در پيش منوچهر

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم نزديك شاه مازندران به پيغمبرى

شاهنامه فردوسی – داستان ابو منصور بن محمد

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یعسوب

(یَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- پادشاه زنبوران عسل.
۲- رییس بزرگ.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.