شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - پاسخ دادن شاه يمن جندل را

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ای نور چشم مستان در عین انتظارم
چنگ حزین و جامی بنواز یا بگردان
«حافظ»

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یشپ

(یَ) (اِ.) نک یشم.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.