شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - به زن خواستن كاوس سودابه دختر شاه هاماوران را

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک
حق نگه دار که من می‌روم الله معک
«حافظ»

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

شاهنامه فردوسی – كشتن رستم ژنده‏ رزم را

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – پيروزى فريدون بر ضحاك و دست يافتن بر گنجهاى آن

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یرنداق

(یَ رَ) [ تر. ] (اِ.)
۱- روده.
۲- تسمه و دوال نرم و سفید.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.