شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بگشای تیر مژگان و بریز خون حافظ
که چنان کشنده‌ای را نکند کس انتقامی
«حافظ»

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – راى زدن رودابه با كنيزكان

شاهنامه فردوسی – هنر نمودن زال در پيش منوچهر

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبریزگان

(زَ) [ په. ] (اِمر.)
۱- عید آب پاشان، جشنی که ایرانیان در روزِ تیر - سیزدهمین روز از ماه تیر - برپامی داشتند و آب بر یکدیگر می‌پاشیدند.
۲- نوعی غذا.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.