شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - رفتن كنيزكان رودابه به ديدن زال زر

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

حافظ ار جان طلبد غمزه مستانه یار
خانه از غیر بپرداز و بهل تا ببرد
«حافظ»

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – خواليگرى كردن ابليس

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – به زن خواستن كاوس سودابه دختر شاه هاماوران را

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – رفتن كنيزكان رودابه به ديدن زال زر

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یخه

(یَ خِ) (اِ.)
۱- گریبان، یقه.
۲- قسمتی از لباس که در دور گردن قرار می‌گیرد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.