شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - داستان فريدون با كارگزار ضحاك

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد
«حافظ»

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به شهر سمنگان‏‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به نزديك پدر خود

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبرو

(اِمر.)
۱- اعتبار، ناموس.
۲- عرق، خوی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.