شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دل حافظ شد اندر چین زلفت
بلیل مظلم و الله هادی
«حافظ»

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – جنگ كاوس با شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

شاهنامه فردوسی – آشتى خواستن پشنگ از كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – هفت خوان رستم

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یارایی

(حامص.)
۱- توانایی، طاقت.
۲- جرأت، دلیری.
۳- مجال، فرصت.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.