شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - رزم رستم با سهراب

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دوران همی‌نویسد بر عارضش خطی خوش
یا رب نوشته بد از یار ما بگردان
«حافظ»

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یابس

(ب) [ ع. ] (اِفا.) خشک، سخت. ؛رطب و ~ به هم بافتن کنایه از: سخنان در هم و برهم و بی معنی گفتن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.