شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - تاختن سهراب بر سپاه كاوس

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دل از جواهر مهرت چو صیقلی دارد
بود ز زنگ حوادث هر آینه مصقول
«حافظ»

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

شاهنامه فردوسی – گفتارى در بخت زال در نزد ستاره ‏شناسان

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – آفرینش کیهان

شاهنامه فردوسی – پرسيدن همسر مهراب از دستان ويژگيهاى او را

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن اين نامه

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن كاوس با رستم‏‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبخو

(اِمر.) جزیره.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.