شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز            شه اندر زمان رزم را كرد ساز

         سراپرده از شهر بيرون كشيد            سپه را همه سوى هامون كشيد

         سپاهى كه خورشيد شد ناپديد            چو گرد سياه از ميان بردميد

         نه دريا پديد و نه هامون و كوه            زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

         همى راند لشكر بران سان دمان            نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

  شاهنامه فردوسی - رسيدن زال به يارى مهراب
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

سرایی را كه صاحب نیست ویرانی است معمارش
دل بی عشق می گردد خراب آهسته آهسته
«صائب تبربزی»

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آب انگور

(بِ اَ) (اِمر.)
۱- فشرده انگور.
۲- شراب، باده.

دیدگاهتان را بنویسید