شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

من از دست غمت مشکل برم جان
ولی دل را تو آسان بردی از من
«حافظ»

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

شاهنامه فردوسی – پادشاهى زوطهماسپ

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم نزديك شاه مازندران به پيغمبرى

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آب انبار

(اَ)(اِمر.)
۱- جایی سرپوشیده برای ذخیره کردن آب در زیرزمین.
۲- آبدان، آبگیر.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.