شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز
هر که دل بردن او دید و در انکار من است
«حافظ»

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

شاهنامه فردوسی – خوان سوم جنگ رستم با اژدها

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

شاهنامه فردوسی – پيروزى فريدون بر ضحاك و دست يافتن بر گنجهاى آن

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آب

ریختگی (تِ) (حامص.) آبروریزی، افتضاح.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.