شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دردم فزود و دست به درمان نمی‌رسد
صبرم رسید و هجر به پایان نمی‌رسد
«انوری»

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

شاهنامه فردوسی – رزم بارمان و قباد و كشته شدن قباد

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گیلاس

(اِ.) درختی است از تیره گل سرخیان که دارای گونه‌های مختلف است. میوه اش سفت و خوشمزه و شیرین است.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.