شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

شاهنامه فردوسی - خوان چهارم كشتن زنى جادو را

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ساقی چو یار مه رخ و از اهل راز بود
حافظ بخورد باده و شیخ و فقیه هم
«حافظ»

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن شاه يمن جندل را

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – رزم سهراب با گردآفريد

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گیربکس

(بُ) [ انگ. ] (اِمر.) جعبه‌ای است محتوی دنده‌های مختلف در اتومبیل‌ها، قدرت تحرک موتور به این جعبه منتقل می‌شود و سپس به وسیله دنده، به دنده‌های مختلف منتقل می‌گردد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.