شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - می‌دمد صبح و کله بست سحاب

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دلبر از ما به صد امید ستد اول دل
ظاهرا عهد فرامش نکند خلق کریم
«حافظ»

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – ستایش پیامبر

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن شاه يمن جندل را

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

مقدمه شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی – آشتى خواستن پشنگ از كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گویندگی

(یَ دِ) (حامص.)
۱- سخن گویی، نطق.
۲- خوانندگی (آواز)، قوالی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.