شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - ساقی به نور باده برافروز جام ما

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

کس ندیده‌ست ز مشک ختن و نافه چین
آن چه من هر سحر از باد صبا می‌بینم
«حافظ»

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن اين نامه

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون جندل را به يمن

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گویندگی

(یَ دِ) (حامص.)
۱- سخن گویی، نطق.
۲- خوانندگی (آواز)، قوالی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.