شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

رفتن پادشاه مازندران به جنگ كی‏كاوس

چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز

سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد

سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد

نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه‏

همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان‏

دیوان حافظ - نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رفتن پادشاه مازندران به جنگ كى‏كاوس, شاه مازندران, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیکاوس

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ما ز بالاییم و بالا می رویم
ما ز دریاییم و دریا می رویم
«مولوی»

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گوهرین

(~.) (ص نسب.) منسوب به گوهر.
۱- دارای گوهر.
۲- مزین به جواهر.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.